Bir martı denizine küsmüş
Sanki donmuş üşümüş
Deniz fenerinin dibinde
Öylece sessiz sedasız örtünmüş
Aldırış etmez kıyıya vuran dalgalara
Ne de üstüne sıçrayan deniz suyuna
Sanki bir bildiği varmış gibi bakışlar
Herşey eskidendi derecesine tavırlar
Yalnız olmadığını biliyordu martı
Geriye dönmek çok istiyordu ama
Bedenine ağır geliyordu kanatları
Arkadaşları çığlıklarına sessiz kalıyordu
Artık deniz,anlamsız geliyordu o keskin gözlerine
Vurdukca dalgalar deniz fenerine,yüz çeviriyordu geçmişine
Duruşunda ne tat ne de bir tuz,sanki içte herşeye kesilmiş bir buz
Herşeyi unutmuş,sanki sadece ölmek için yaşamış....
Anasayfa 
